acute rhinosinusitis

Oξεία λοίμωξη του ή των ιγμορείων άντρων (γναθιαίων κόλπων). Είναι η συχνότερη από όλες τις ρινοκολπίτιδες. Η οξεία ιγμορίτιδα μπορεί να εγκατασταθεί σε ένα ιγμόρειο ή γναθιαίο άντρο, που είναι αρχικά υγιές, αλλά και πάνω σε ένα υπόστρωμα χρονίας ιγμορίτιδας.

Μπορεί να μην είναι λοιμώδους, αιτιολογίας, αλλά αλλεργικής, βιομηχανικών αερίων ή ατμών ή άλλων εξωγενών παραγόντων. Δυνατόν να εκδηλωθεί με νευραλγικόν άλγος στην περιοχή των οδόντων της άνω γνάθου και αίσθημα πληρότητας κάτω από τον οφθαλμό, της πλευράς που πάσχει.

Συχνά υπάρχει ένα σημείο που πονάει κατά την πίεση που ασκεί ο γιατρός στην παρειά του ασθενούς στην περιοχή που αντιστοιχεί λίγο πιο ψηλά από τις άκρες των ριζών των κυνοδόντων (κυνικά βοθρία). Στην προσθία ρινοσκοπία μπορεί να διακρίνει κανείς πύον στην περιοχή του μέσου ρινικού πόρου. Αρχικά μπορεί να υπάρχουν εκκρίσεις από τη μύτη. Όμως ο βλεννογόνος αναπτύσσει  οίδημα που κλείνει το στόμιο του πόρου και μπορεί να μην παρατηρηθούν εκκρίσεις.

Σε μια φάση που αυξάνει η τάση μέσα στο ιγμόρειο διαρρέει μια ποσότητα πυώδους εκκρίματος δια του στομίου. Σ’ αυτή τη φάση προκαλείται έντονος πόνος. Η κατάσταση διαρκεί μερικές μέρες, μέχρι να υποχωρήσει η λοίμωξη, γιατί έχει αρχίσει η αυτοπαροχέτευση από το στόμιο.

Αν μπορέσει ο οργανισμός να αντιμετωπίσει τη λοίμωξη η τελευταία συνήθως υποχωρεί τελείως μέσα σε δυο ή τρεις εβδομάδες. Η κατάσταση μπορεί να συνοδεύεται από πυρετό και δυσανάλογη γενική κακουχία. Ο πόνος μπορεί να ανακλάται σε άλλα σημεία του προσώπου ή της κεφαλής (π.χ. το μέτωπο, πάνω από τον οφθαλμό ή στον κρόταφο).

Οι εκκρίσεις μπορεί να είναι πυοαιματηρές και μπορεί να υπάρχει πυώδης οπισθορρινικός κατάρρους και νυχτερινός βήχας, κατά την κατάκλιση, που μπορεί να υπάρχει και την ημέρα. Στη διάγνωση βοηθάει η διαφανοσκόπηση, υπερηχογράφηση, ο ακτινολογικός έλεγχος με απλές ή αξονικές τομογραφίες ή μαγνητικές τομογραφίες. Ασφαλέστερη για τον άρρωστο είναι η μαγνητική τομογραφία, διότι κατά την εκτέλεσή της δεν χρησιμοποιείται ιονίζουσα ακτινοβολία και η παρακέντηση του ιγμορείου.

Ο πάσχων από ιγμορίτιδα εκτός από τη γενική κακουχία και τα λοιπά συμπτώματα του, λόγω του οπισθορρινικού κατάρρου αλλά και της τροποποίησης του αντηχείου του προσώπου υφίστανται  δυσλειτουργία  του φωνητικού τους οργάνου.

Ταυτόχρονα με τη λοίμωξη του ιγμορείου μπορεί να πάσχουν ταυτόχρονα ένας ή περισσότεροι  παραρρίνιοι κόλποι οπότε μιλάμε για την οξεία πανκολπίτιδα. Περισσότερα βλέπε: ΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΕΣ, ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑ, ΜΕΤΩΠΙΑΙΑ ΚΟΛΠΙΤΙΔΑ, ΗΘΜΟΕΙΔΙΤΙΔΑ, ΣΦΗΝΟΕΙΔΙΤΙΔΑ